رسالت فردی

تاب آوری ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. روانشناسان همیشه سعی کرده اند که این قابلیت انسان را برای سازگاری و غلبه بر خطرو سختی ها افزایش دهند. افراد و جوامع میتوانند حتی پس از مصیبت های ویرانگر به بازسازی زندگی خود بپردازند. تاب آور بودن به این معنا نیست که از این طریق بتوانید زندگی بدون تجربه استرس و درد را داشته باشید. مردم پس از گرفتار شدن در مشکلات و از دست دادن ها به احساس غم، اندوه و طیف وسیعی از احساسات دیگر میرسند. مسیر دستیابی به انعطاف پذیری از طریق کار و توجه بر روی اثرات استرس و وقایع دردناک ایجاد میشود. ارتقاء تاب آوری منجر به رشد افراد در به دست آوردن تفکر و مهارت های خود مدیریتی بهتر و دانش بیشترمیشود. همچنین تاب آوری با روابط حمایتی والدین، همسالان و دیگران و همچنین با باورهای فرهنگی و سنتی به افراد برای مقابله با ضربه های غیر قابل اجتناب زندگی کمک تاب آوری در انواع رفتار ها، افکار واعمال میتواند آموخته شود.

قطعا افراد باهوش و زیرک انتخاب می کنند تا خودشان قدرت مدیریت همه امور را داشته باشند تا احساسات شان و رفتار دیگران بخواهد برای لحظات آنها تصمیم گیرنده باشد. کنترل خشم یکی از مهارت های ضروری ای است که در مدرسه و دانشگاه، و حتی خیلی اوقات در خانواده هم به ما استفاده از این مهارت ضروری را یاد نداده اند و خیلی از ما این نیاز را در خود احساس می کنیم که مهارت های مدیریت خشم را باید بیاموزیم و به کودکان خود آموزش دهیم. همه ما گاهی اوقات می توانیم خشم خود را کنترل کنیم و گاهی هم نه. پس یادگیری مهارت های مدیریت خشم و آشنایی با روندی که در مغز ما به هنگام بروز خشم و عصبانیت اتفاق می افتد برای اکثر افراد می تواند مفید باشد.